Şey

Bir tanıdık.. Kim olduğu değil önemli olan, neler söylediği.. Benimkinden farklı bir üniversitede, benimle aynı bölümde akademisyen.. Okul hayatı, gelecek ve kariyer hakkında öğütler sıralamaya başladı bana.. En sevmediğim şey.. Şunu iyi öğren, şunu iyi yap, şuralara başvur, şunu ol... Kızmadım, dinliyormuş gibi yaptım.. En sonunda bir fırsatını bulup; "nasip" dedim öğütleri dursun diye, nasibe, kısmete, kadere hiç inanmadığım halde.. "Nasiple falan olmuyor, onu da söyleyeyim" dedi.. İnsan hayatında gerçekleşen hiçbir şeyin nasiple falan olmadığını muhtemelen en ateşli savunan kişiye söyledi bunu.. Beni fazla tanımadığı için bunu söylemesine de içerlemedim..

Yap, yap, yap... Ol, ol, ol.. Aslında herhangi bir insandan farklı davranmıyordu.. Ne kadar tanıyabildim bilmiyorum ama tanıdığım kadarıyla; insan hayatı bir "şey" olmaya çalışmakla geçiyor.. Bir kere "şey" oldukları zaman da, o "şey"in kendilerine çizdiği kalıbın içine girmek zorunda kalıyor insanlar.. O "şey" zamanla değişebiliyor, olunan "şey" ne kadar büyürse, çizilen kalıp o kadar daralıyor.. İnsanlar artık sahip oldukları sıfata göre yaşamak zorunda kalıyorlar çünkü.. "Şey" olduğun zaman, olduğun "şey"e uygun davranmak zorundasın.. Kadir İnanır, Komser Şekspir filmi için peruk taktığında herkes onu konuştu ve yadırgadı, çünkü o "Türk sinemasının ağır abisi"ydi.. Alişan yıllarca "delikanlı, maço, varoş prensi" rolü kesmişti, oynadığı dizide saçlar sarıya boyanınca herkes güldü.. Çünkü "şey"lerine uygun davranmamıştı.. Hemen geri adım attılar ve kalıplarına geri döndüler.. Bir "şey" olduğun zaman, özgür değilsin..

Benim gelecekte hangi "şey" olmak istediğimi soran tanıdık, şimdi cevap veriyorum.. Hiçbir "şey".. Çünkü, "şey"ime göre çizilmiş kalıba göre yaşamak, o kalıba uygun davranmak istemiyorum.. Nasıl içimden geliyorsa öyle davranmayı, ne ile mutlu oluyorsam öyle yaşamayı, aklıma nasıl estiyse öyle düşünmeyi, "şey"imle kazandığım dünyalar kadar paraya tercih ederim..